Arjan Hut schreef ‘Opslokt’ voor mantelzorgers

Op 13 juni, tijdens de tweede en laatste dag van de hackathon over respijtzorg voor mantelzorgers (georganiseerd door KEaRN Steunpunt Mantelzorg, MantelzorgNL en de gemeenten Achtkarspelen en Tytsjerksteradiel), droeg Arjan Hut een gedicht voor.

Dit gedicht schreef hij als Wâlddichter van de gemeente Achtkarspelen, die hem voor de hackathon uitnodigden. Het gedicht in het Fries en het Nederlands is hieronder te lezen.

Opslokt
der is in soad yn it libben datsto foar even
oan in oar oerdrage kinst
mar wannear’t ien dy noadich hat
partner, bern, buorlju, heit of mem
al wie it mar foar in dei
wa nimt dyn leafde oer,
dyn soarch
dyn fertroude gesicht?

freegje my net:
wêr leit de grins
hieltyd fierder sko ik him
foar my út
myn grins fan elastyk
dochs wurdt de wrâld lytser

mei bleate hannen, sterke skouders, koarte lyntsjes,
adempauzes: ja, ik soargje goed foar mysels
mar freegje net hoe’t it mei my giet

(in oar ferhaal, foar stillere dagen)

sels yn dreamen driuw ik yn in wurge see
eilânleas en sûnder kym
dochs lûke de weagen har werom
see wurdt mar
wurdt in puozze
in dripke wetter yn in glês
op de keukentafel

it komt allegear goed
ik bin hjir
al gean ik kopke ûnder yn in drip
al barst it glês
en kreaket it tafelblêd
ûnder it gewicht fan safolle leafde

Opgeslokt

er is zoveel in het leven dat je voor even
aan een ander zou kunnen overdragen
maar heeft iemand je nodig
kind, partner, buur, moeder, vader
al is het voor een dag
wie neemt je liefde over,
je zorg
je vertrouwde gezicht?

vraag me niet:
waar ligt de grens
steeds verder
duw ik hem voor me uit
mijn grens van elastiek
toch wordt de wereld kleiner

met blote handen, sterke schouders, korte lijntjes
adempauzes: ja, ik zorg goed voor mezelf
maar vraag niet hoe het met me gaat

(een ander verhaal, voor stillere dagen)

zelfs in dromen dobber ik in een gapende zee
eilandloos en zonder horizon
toch trekken de golven zich terug
de zee wordt een meertje
een waterplas
een druppel in een glas
op de keukentafel

het komt goed
ik ben bij je
al ga ik kopje onder in een drup
al barst het glas
en kraakt het tafelblad
onder het gewicht van zoveel liefde